op mijn twaalfde

maakte ik mijn eigen

grot van Lascaux

met een potloodje en

de onnoembare drang

om te praten met de toekomst

behangpapier lag klaar

met gele strepen 

warm als ochtendzon

maar eerst het

koude stille beton

ik liet er alles

achter voor later

van lievelingseten

tot wijsheden vanuit het

diepste van mijn tenen

alles om de ik van toen

aan het einde van dat

gele behangpapier

niet te zullen vergeten

februari 2024