vers komen aanwaaien

op een vlakte die zichzelf

gestaag aan het vullen is

met een nieuwe samenleving

die al veel te vertellen heeft

maar nog niet weet hoe

en jij, met een hoofd

dat nog te vullen is met

alle eigenheid die uit

verrassend oude bodem

omhoog komt sijpelen

in de vorm van al die

verhalen en objecten

opgepoetst door jouw aandacht

hun glans vertellend over

hoe echo’s van wat is geweest

nog altijd blijven klinken in

de dove wereld van vandaag

zelfs als alles nieuw lijkt

elke onvermoeide verzamelaar

stuit uiteindelijk zelf op tijd

als onverbiddelijke limiet

maar als je achteruit kijkt

ontvouwt daar zich een horizon

waarop alles gloort wat je wist

mei 2025

Willy van der Most, een sleutelfiguur en hoeder van Flevolandse geschiedenis,is op 28 mei met pensioen gegaan. Dit gedicht is geschreven als afscheidscadeau, maar omdat ze veel voor de stad heeft betekend is het ook zeer zeker een stadsgedicht.