aan de rand van de stad

zien wij elke lente het licht 

nadat wij ons aan de 

zeeklei ontworsteld hebben

beschijnt de zon ons tot

we zoet genoeg zijn

en hoeven we slechts 

tot de oogst te overleven

verpakt als kleine spookjes

tegen scherpe spreeuwensnavels

liefhebbende handen

plukken, persen en vergisten

maken ons met genoegen tot wijn

vanuit de bodem van hun hart

augustus 2024