als de Oostvaardersdijk kon lullen

zou die nooit meer stoppen met praten

want uit ronkende gele bussen

sijpelden jarenlang verhalen

elke ochtend stapten ze in

abonnement klaar in de hand

de nieuwe stad woont mooi maar

de nering ligt op het oude land

en als je daar moest wezen

kon dat alleen over die dunne dijk

met z’n allen heen en weer

van en naar dat pendelparadijs

er werd gegrapt, geflirt en geleden

ontsproot een maatschappij in het klein

terwijl ze volgens rooster werden rondgereden

zetten mensen hun eerste stappen in het Lelystedeling-zijn

de bakstenen bewaren allemaal

een beetje van de sfeer van toen

de dijk kan dan niet lullen maar

vergeten, dat zal hij nooit doen

september 2024