(Ze wortelde)
de klei is nieuw
de stad is nieuw
iedereen hier komt
ergens anders vandaan
het is vruchtbare grond
om op te bestaan
een leven gebouwd op
vijf vertrouwde pilaren
en je mocht er
gewoon zijn
maar de tijd
kreeg scherpe randjes
je wordt gevormd tot ander
angst voor wat zij denken
wie je bent
de vooroordelen vergiftigen
je kan niet langer
gewoon zijn
en toch straal je
en met jou vele anderen
niet van de wijs gebracht door
interpretaties van een stuk stof
of de aanname dat
je nooit een keuze hebt gehad
je leeft, balancerend op kruispunten
maar boven alles zul je
gewoon zijn
maart 2024
In de Flevomeerbibliotheek van Lelystad hangt nu “Gewoon Zijn”, een bijzondere foto expositie door Ebru Aydin. Twaalf portretten van moslima’s gepaard met twaalf stillevens van belangrijke objecten uit hun levens vertellen over hoe deze vrouwen simpelweg zijn. In een bijbehorende reeks podcasts vertellen de geportretteerden over hun ‘sense of belonging’; hoe voelen zij zich onderdeel van deze maatschappij?
Hun verhalen en de geschiedenis van moslima’s in Lelystad hebben dit gedicht geïnspireerd.
softijs discodip met zand 