wie kent de stad

als ze alleen kunnen denken

aan een lelijk gezicht

bekend van decennia aan

goed verkopend slecht nieuws

een monotoon gedrocht 

geboren op een kille tekentafel

nog niet goed genoeg om

dood in gevonden te worden

wie ziet de stad

als ze eindelijk durven te kijken

naar wat ze daadwerkelijk is

een in de kiem gesmoorde groeikern

niet geworden wat ze had moeten zijn

en toch met horten blijven ontwikkelen

tot een thuis voor duizenden

elk met een eigen verhaal

hun wortels ferm in de nieuwe grond

wie voelt de stad

als ze eens gaan wandelen

vanuit een halfleeg hart 

lopen fietspaden als rode aderen

door buurten die de namen dragen

van de schepen die daar vergingen

nu overspoeld met weldadig groen

en rust voor wie het zoekt

op de lange dijk die alles droog houdt

starend naar een zakkende zon

boven de overkant die nooit kwam

wie is de stad

als ze nog niet zeker is

van wat ze allemaal kan zijn

tussen een open basalten kantlijn

en uitgestrekte akkers aan de randen

zoeken we eigenwijs naar onszelf

zie het bloeien

zie het sterven

zie de mensen

zij maken de stad

juni 2024