er was eens een cobra in Lelystad
die van zijn verblijfje genoeg had
ging op zoek naar de zon
kroop zo ver als hij kon
en dat was tot de buurvrouw haar deurgat
maart 2024
er was eens een cobra in Lelystad
die van zijn verblijfje genoeg had
ging op zoek naar de zon
kroop zo ver als hij kon
en dat was tot de buurvrouw haar deurgat
maart 2024
dansende pen
haar walsje gaat moeiteloos
over gepureerde dode bomen
inkt sijpelt door
op naar een nieuwe eeuwigheid
of tot de rot ons ontbindt
of de mens ons vergeet
of de aarde ons verdrinkt
of het bestaan in een zwart gat zinkt
of tot niemand meer kan lezen
of een worm dit vindt die uitsluitend
inkten letters eet
maar voorlopig zal ze walsen
ze is nog lang niet klaar
zolang de dichter denken kan
blijft ze altijd dansen
met haar gedachten
maakt ze met inkt papieren
met fracties zwaarder
en de gedachten
met fracties lichter
maart 2024
Fijne wereldpoëziedag!
de klei is nieuw
de stad is nieuw
iedereen hier komt
ergens anders vandaan
het is vruchtbare grond
om op te bestaan
een leven gebouwd op
vijf vertrouwde pilaren
en je mocht er
gewoon zijn
maar de tijd
kreeg scherpe randjes
je wordt gevormd tot ander
angst voor wat zij denken
wie je bent
de vooroordelen vergiftigen
je kan niet langer
gewoon zijn
en toch straal je
en met jou vele anderen
niet van de wijs gebracht door
interpretaties van een stuk stof
of de aanname dat
je nooit een keuze hebt gehad
je leeft, balancerend op kruispunten
maar boven alles zul je
gewoon zijn
maart 2024
In de Flevomeerbibliotheek van Lelystad hangt nu “Gewoon Zijn”, een bijzondere foto expositie door Ebru Aydin. Twaalf portretten van moslima’s gepaard met twaalf stillevens van belangrijke objecten uit hun levens vertellen over hoe deze vrouwen simpelweg zijn. In een bijbehorende reeks podcasts vertellen de geportretteerden over hun ‘sense of belonging’; hoe voelen zij zich onderdeel van deze maatschappij?
Hun verhalen en de geschiedenis van moslima’s in Lelystad hebben dit gedicht geïnspireerd.
angst ruikt hier
lichtjes naar chloor
het kunnen is naar
het diepe gezonken
en het glimt, lonkend
slechts een diepe adem
van je vandaan
je moet maar durven
om de bodem te leren kennen
door je twijfels heen te zwemmen
zodat overwinning
straks lichtjes ruikt
naar chloor
januari 2024
je maakt een stad om in te wonen
niet om naar te kijken
tussen een raster van dreven
teken je wijken als eilanden
verbonden door menig brug en fietspad
daar een hart, langgerekt en op de groei
arceer de randen in blauwgroen goud
een toekomstbelofte op papier
binnen no-time uit de klei gestampt
ruim een halve eeuw later
zijn de wijken goed bewoond
door 83.000 zielen die met hun
lofzang en gemopper
heimwee en geborgenheid
gemijmer en observaties
en zelfs nieuwe mythologieën
deze kleurplaat van een stad
met overtuiging blijven inkleuren
en haar hart kloppend houden
november 2023
Dit is het openingsgedicht voor de wijkenbundel van Lelystad, een initiatief van het Stadsdichtersgilde. De bundel is een rijk poëtisch mozaïek over Lelystad door meer dan 50 Lelystedelingen. Op 17 februari 2024 om 14:00 wordt de bundel feestelijk gepresenteerd in de bibliotheek van Lelystad. Elke dichter in de bundel krijgt een eigen exemplaar. De bundel zelf zal voor een sterk gereduceerd tarief te koop zijn. Alle opbrengsten gaan naar stichting MILA.
Na 17 februari is de bundel te krijgen op verschillende verkooppunten, waaronder de Bruna of Readshop Lelystad.
De openingszin is vrij naar Frits Tellegens gevleugelde uitspraak over de vermeende lelijkheid van Lelystad.
wisselend tot makkelijk
verlies van bloed
tot de volgende volle maan
zich niet goed voelen
zolang u vloeit
verboden toegang voor
water en geslachtsverkeer
zolang u vloeit
u mag bellen bij koorts
of bij meer bloed dan
een normale menstruatie
maar niet als u
zich slecht voelt
dat hoort bij het acute
ontbreken van een stuk
het incomplete gevoel
dat in uw achterhoofd huist
kan tussen twee tot acht
werkweken aanhouden
zolang u vloeit
sla veel maandverband in
het is verboden toegang
zolang u vloeit
op een zeker punt bloedt u
hartstochtelijker dan een rund
maar onthoud, u heeft een baarmoeder
als het goed is kent u waar dit op lijkt
het is beter, zoveel beter
dan wat het was geweest
in het scenario van veel te laat
u mag bellen bij koorts
zolang u vloeit
zolang u vloeit
december 2023
tjielp!
schreeuw ik
voor de ingang van
mijn zelfgevonden paleis
tsielp sjiep!
hey meisje
wat zeg je van
jij en ik hier samen
en tussen maart
en augustus
tien tot vijftien
van onze kinderen?
tsjilp tjiep!
in deze hele straat
geen fijner nest te krijgen
ik zal de liefste vader zijn
de beste beestjes brengen
ons kroost zaadjes leren pikken
en mooie liedjes over je zingen
tjielp tjiep tjip!
kom alsjeblieft naar binnen
dan zal ik het bewijzen
jij en ik in ons kasteeltje
gelukkig met de kleintjes
januari 2024
winnen zit in meedoen
en om dat te voelen
moet je het simpelweg doen
het is als je tenen om het startblok krullen
seconden verwijderd van het water
zien hoe de curbstones tot een
rood-witte waas smelten
met een precieze schijnflats
iemand finaal het bos in sturen
of in een perfecte hoek het ijs
onder ijzers horen glijden
al fietsebenend met gekneusde vingers
het doel schoon houden
het is wanneer je je voet niet voelt
terwijl je een tien schiet
of een uitstekend gesprek houdt
tussen body en baton
wanneer je met drie pijltjes
een big fish weet te vangen
en als een gulle wind je een gijp gunt
over een staalgrijs Markermeer
het zit in dikke blikken trekken met
jaloersmakende ritmes
of een prachtige carotte achterlaten
als die carambole net niet lukt
wanneer je het pas snap
als je het begrijp
zoveel manieren om te winnen
omdat de winst zit in het doen
januari 2024
Dit gedicht schreef ik voor de Lelystadse Sportverkiezingen 2023. Alle 12 de sporten van de genomineerden zijn erin verwerkt.
de meren klotsen
over de dijken
zo het nieuwe jaar in
voelen we met natte voeten
ons anders over elkaar
of wist het water niks uit
maakt het niks gelijk
en laat het strijdbijlen
hooguit een beetje roesten
het water geeft en neemt
ze heeft ons deze stad gegeven
of liever, we hebben haar eruit getrokken
laat het in dit nieuwe jaar
de zorgen en de vooroordelen wegnemen
zodat al wat er nog overblijft
ons gedeelde geluk is
januari 2024
als geduldige pudding
zitten we in onze
kunststof klapstoeltjes
waar dan de contrabas
een inleiding verzorgt
over hoe je verhalen
vertellen kan met
gestructureerde herrie
de saxofoon pikt ons op
en voert ons mee
langs ijle hoogtes en
dierlijke laagtes
een hartritmestoornis
vertaalt zich naar de drums
bindend en kloppend
het zijn twintig minuten
in een stoffige zolder
van een ex-fabriek
langs de Waal
oktober 2023