Dromers

drie dromers staan

op het laatste restje dag

bij die knik van de dijk

waar de zon haar

laatste salvo op afvuurt

hij wijst naar de leegte

voorbij strekdam en boot

ver voorbij de ijzeren wachter

en zij mijmeren mee

knikkebollende glimlachen

ik hoor niet wat ze

dromen maar ik zie

hun hersenspinsels

kringelen als melk

in zwarte koffie

zich vermengend

met de lucht

tot de zon de

horizon heeft gekust

juni 2023

Stadhuis

glanzend dooraderd

van versteende levenslijnen

die veel ouder zijn dan

de klei waar je op rust

schelpen die doorklieft

als spoken terugstaren

naar de blauwe lucht

waar ooit het verbannen water was

meticuleus weggezogen en toen

op de millimeter gepland

met een nieuw burgerpaleis

als kroonjuweel van de overwinning

waarvan we stiekem allen weten

dat het slechts een wapenstilstand is

januari 2023

21:32

boven het gebutste hart

van de stille jonge stad

staat de lucht poëtisch

in de fik

roze vlammen verlichten

zachtjes de rook rond

verveelde gezichten

die zich ophouden

tussen zwarte gaten

wijds en werkloos gapend

naar de straten

hun zwaartekracht

lang afgezwakt

het vuur van de hemel

straalt haast als belofte

in de ruiten spiegelt

hel-oranje hoop

mei 2023

Kantlijn

langs de basalten kantlijn

peinst een reus al poepend over later

schilt Jan Wolkers zijn steen

en storten visdieven zich te water

jaagt half Nederland op koopjes

ligt Michelle tussen potscherven

doen we biertjes op de blokbankjes

bij de Batavia die ligt te bederven

zingt het riet een duet met de wind

neemt de zon afscheid met elan

zit je aan de rand van het begin

met het gevoel dat alles nog kan

maart 2023

Zuigerplas

zand na het zilte opgezogen

op nieuw land moet men wonen

sluis en dijk uit slijk gewonnen

geborgen is de beloofde stad

nu rest er een groot groen gat

witte pluizen besuikeren

stille oevers langs de plas

de warme meizon doet wolken

zachtroze gloeien die dansen

met het water, spiegelglad

langs de randen waden

waar de paden zijn geweest

bekeken door welgedane wilgen

een luid verstopte koekkoek 

schuilt tussen hun tenen 

in de ranke zwarte els

overstemt de merel hoog

de hebberige fluister

die suist vanuit de stad

mei 2023

Bontbekplevier

tie-loe-ie, tie-loe-ie, poe-iep

een eenzaam roepen in

het bijna einde van de dag

uit een bijna hoekje van het strand

op twee oranje pootjes

gloeiend in de paarsblauwe schemer

alleen staan we samen

met onze tenen in het meer

tie-loe-ie, tie-loe-ie, poe-iep

september 2022

Poldervenus

gewijde grond der vaderen

aan haar haren 

uit de zee gesleurd

brak en naakt en maagdelijk

volvet in de ochtendzon

gehuld in kleine gele bloemen

het is geen bruidsjurk

maar het is iets

lijnen in ons evenbeeld langs linialen

handgesneden met bloed en tranen 

en wij breken wervels

in de onverbiddelijke blubber

scheppend tegen de wind in

die onze gebeden terugvoert

naar de zee

april 2023

Marinamarimba

glinsterend in de 

kille zon van maart

een orkest van

aluminium naalden

instrumenteel in het

zuiderzeejazzconcert

aan het water

quasi-ritmisch

meppen touwen

tegen masten

gedirigeerd door

harde noordwesterwind

de marinamarimba

is alleen te horen

als er boven het IJsselmeer

een creatieve bui hangt

maart 2023