ik slijt graag
mijn zolen met jou
al lopende ontwikkel ik
de allermooiste blaren
zo’n plek bij je kleine teen
die uit zichzelf een
woeste ruigte wordt
en dat ik er dan over wrijf
en alle kilometers voel
die ik deelde
met jou
september 2024
ik slijt graag
mijn zolen met jou
al lopende ontwikkel ik
de allermooiste blaren
zo’n plek bij je kleine teen
die uit zichzelf een
woeste ruigte wordt
en dat ik er dan over wrijf
en alle kilometers voel
die ik deelde
met jou
september 2024
het verschil dat een medestander
kan maken is sinds deze herfst
op minimaal 280 euro gezet
waar eerst de schaamteloze daders
zonder weerwoord van de wet
met hun tengels zomaar vernederden
waren er op het drukke plein
nu meer ogen gericht op haar
en zijn vreesaanjagende grijpen
zoals vele vrouwen voor haar
liep ze door en liet ze het gaan
de zinloosheid van een aangifte
toch zag haar omgeving het ontstaan
hielden hem aan en nu was hij gedaagd
en veroordeeld tot een bescheiden
financiële tik op zijn vingers
waarvan tweederde onder voorwaarde
we zijn nog niet overal veilig
maar voor elke gewonnen vrijheid
is er een begin
november 2024
De soroptimisten van Flevoland hadden mij gevraagd een gedicht te schrijven voor de aftrap van de jaarlijkse Orange the World campagne. Tijdens deze campagne wordt opgeroepen geweld tegen meisjes en vrouwen te stoppen. Niet lang daarvoor was de allereerste boete voor straatintimidatie uitgeschreven, waar ik me door heb laten inspireren.
ja maar wat nou als we
nooit meer weten wat we
tegen elkaar zeggen moeten
omdat de juiste woorden lang
geleden zijn weggevlogen
allemaal samen tegelijk omdat
we zijn vergeten naar elkaar
te leren luisteren omdat onze
eigen navels interessanter leken
maar hoe dan, als we met
vier ogen meer zien dan twee
en met vier oren extreem
goed leren luisteren
kom maar bij mij want dan
lokken we de woorden terug
met kruimels begrip en
korstjes liefde
juli 2024
vanavond bestaat de afwas niet
en worden er geen boodschappen gedaan
geen gemiezemuis over wat er vanavond
nou weer op tafel moet staan
en dat is dan niet weer een
aan gort gekookt gerecht dat ik
regelrecht heb opgedregd uit een
meer dan vintage Allerhande
met misopoeder en vadouvan die zelfs
de supermarktmanager amper vinden kan
ik hoef het brandalarm niet uit te zetten
omdat alles iets te krokant bleek te zijn
mijn keuken wordt geen slagveld van
onbestemde vlekken en aangekoekte pannen
het servies blijft heel in de kast en
er bestaat dus geen afwas want
vanavond is de tafel allang gedekt
en iedereen schuift gezellig aan
het enige wat ik hoef te doen is
genieten van ‘t eten, met elkaar
september 2024
Voor Resto van Harte, een culinair initiatief tegen eenzaamheid.
aan de rand van de stad
zien wij elke lente het licht
nadat wij ons aan de
zeeklei ontworsteld hebben
beschijnt de zon ons tot
we zoet genoeg zijn
en hoeven we slechts
tot de oogst te overleven
verpakt als kleine spookjes
tegen scherpe spreeuwensnavels
liefhebbende handen
plukken, persen en vergisten
maken ons met genoegen tot wijn
vanuit de bodem van hun hart
augustus 2024
als de Oostvaardersdijk kon lullen
zou die nooit meer stoppen met praten
want uit ronkende gele bussen
sijpelden jarenlang verhalen
elke ochtend stapten ze in
abonnement klaar in de hand
de nieuwe stad woont mooi maar
de nering ligt op het oude land
en als je daar moest wezen
kon dat alleen over die dunne dijk
met z’n allen heen en weer
van en naar dat pendelparadijs
er werd gegrapt, geflirt en geleden
ontsproot een maatschappij in het klein
terwijl ze volgens rooster werden rondgereden
zetten mensen hun eerste stappen in het Lelystedeling-zijn
de bakstenen bewaren allemaal
een beetje van de sfeer van toen
de dijk kan dan niet lullen maar
vergeten, dat zal hij nooit doen
september 2024
wie kent de stad
als ze alleen kunnen denken
aan een lelijk gezicht
bekend van decennia aan
goed verkopend slecht nieuws
een monotoon gedrocht
geboren op een kille tekentafel
nog niet goed genoeg om
dood in gevonden te worden
wie ziet de stad
als ze eindelijk durven te kijken
naar wat ze daadwerkelijk is
een in de kiem gesmoorde groeikern
niet geworden wat ze had moeten zijn
en toch met horten blijven ontwikkelen
tot een thuis voor duizenden
elk met een eigen verhaal
hun wortels ferm in de nieuwe grond
wie voelt de stad
als ze eens gaan wandelen
vanuit een halfleeg hart
lopen fietspaden als rode aderen
door buurten die de namen dragen
van de schepen die daar vergingen
nu overspoeld met weldadig groen
en rust voor wie het zoekt
op de lange dijk die alles droog houdt
starend naar een zakkende zon
boven de overkant die nooit kwam
wie is de stad
als ze nog niet zeker is
van wat ze allemaal kan zijn
tussen een open basalten kantlijn
en uitgestrekte akkers aan de randen
zoeken we eigenwijs naar onszelf
zie het bloeien
zie het sterven
zie de mensen
zij maken de stad
juni 2024
post mortem aaibaarheid
bij leven kende je geen handen
en als wel dan beet je ze eraf
voor jou is besloten
om je vorm nog even
heel even
onder ons te houden
kleine ingreep
voel je niks van
we willen graag
altijd zien wie je bent
en hoe je was
bij benadering
achter glas
april 2023
niet met maar
zeer zeker niet zonder
een stad gevormd door
stromend stokkend water
dat de handel ver
voorbij onze kusten stuwde
en oude mannen omhing
met macht
uit elke baksteen sprak rijkdom
torens waaieren als pauwen
hun pracht boven de stadsmuren uit
met haar ettelijke poorten
die bepalen wie een Kampenaar is
geleid door God en geld
augustus 2024
glorieuze aardappel
uw toepassing kent geen eind
gekookt, gestampt, gefrituurd
gepoft of gebakken
zelfs als we u met groente
en een vleesvervanger
helemaal naar de tyfus prakken
blijft uw vorm
voedzaam en vullend
naties staan en vallen
bij de gratie van uw oogst
nietsvermoedend wuiven uw
witte bloesems in de juliwind
onze honger tegemoet
augustus 2024