post mortem aaibaarheid
bij leven kende je geen handen
en als wel dan beet je ze eraf
voor jou is besloten
om je vorm nog even
heel even
onder ons te houden
kleine ingreep
voel je niks van
we willen graag
altijd zien wie je bent
en hoe je was
bij benadering
achter glas
april 2023
na middernacht met de ziel onder de arm rond elektronisch vuur nestelen,
in de vorm van een kleine kubus die terug lijkt te seinen naar
de knipperende rode ogen in het vlakke niets
met bier en snacks en verhalen stellen we de slaap uit
tot iedereen toch aftaait
wanneer de laatste fluister sterft
begint de eeuwige suis van de grote witte waker
haar wieken onaflatend
braaf ben ik in de tent gekropen
mijn nek brekend tegen een opblaaskussentje
opgekruld als een vuilniszakkleurige worm
de lamp gaat aan, gaat uit, gaat aan
mijn boek open, dicht en open
en mijn pen ook, nee
kamperen is niks voor mij
het besluit tot opstaan is genomen
kruipstuimelend de tent uit
de nacht glijdt al richting dageraad
en op slippers en in groot t-shirt
maak ik mijn gang naar het toilet
met spookachtig blauwe ringen
van de energiecentraletorens als baken
bij het verlaten van de dixie zie ik de
dames die de boer alvast het weiland
op heeft gejaagd,
goedemorgen
bij gebrek aan zin om terug te keren
naar mijn vuilniszakkenwormbestaan
loop ik mijn tent voorbij richting
de heilige aarden wallen
een vurig lichtsnoer leidt de weg
het hart is verstild, slechts de windmolenruis
en het krakende droge gras onder mijn slippers
maken geluid
sjokkend maak ik mijn ronde tussen de wallen,
tot ik me bedenk dat ik binnenkort
een opwachting moet maken
en dat ik dat niet kan doen in groot t-shirt
en een onderbroek, dus ik schuifel terug
naar de vermaledijde tent
ik vouw mijn lichaam naar fatsoen
teken zelfs wat lijntjes boven mijn ogen
de dag is nooit geëindigd voor mij vannacht
maar nu kan ik hem in elk geval met
enige waardigheid voortzetten
ontbijt bestaat uit twee kleffe bolletjes kaas
met koffie die waarschijnlijk door
een tovenaar is gezet omdat er
een goede kans is dat je de doden
ermee kan opwekken
een roepende koekkoek
en een grote roze vlek in de lucht herinneren mij
eraan dat er wel degelijk tijd is verstreken
ik wacht tot mijn vrienden verfrommeld uit
hun tent komen rollen
de eerste treinen razen voorbij
in dit hart nestelen zich jaarlijks dichters
op ongoddelijke tijdstippen
zodat ze de zomer kunnen verwelkomen
met woorden die doordringen
ik mag de mijne daar straks aan toevoegen
het voelt als een heiligdom en
mijn gebrokenheid is een boetedoening
voor onduidelijke zondes, misschien
in de verte mijn vader op zijn elektrische fiets
het blauw van zijn jas gaat de
competitie aan met de ochtendlucht
het blauwe metalen nijlpaardje aan
mijn voordrachtboek lijkt haast te gloeien
de zon, ze is er
het is tijd
het is tijd
juni 2023
je maakt een stad om in te wonen
niet om naar te kijken
tussen een raster van dreven
teken je wijken als eilanden
verbonden door menig brug en fietspad
daar een hart, langgerekt en op de groei
arceer de randen in blauwgroen goud
een toekomstbelofte op papier
binnen no-time uit de klei gestampt
ruim een halve eeuw later
zijn de wijken goed bewoond
door 83.000 zielen die met hun
lofzang en gemopper
heimwee en geborgenheid
gemijmer en observaties
en zelfs nieuwe mythologieën
deze kleurplaat van een stad
met overtuiging blijven inkleuren
en haar hart kloppend houden
november 2023
Dit is het openingsgedicht voor de wijkenbundel van Lelystad, een initiatief van het Stadsdichtersgilde. De bundel is een rijk poëtisch mozaïek over Lelystad door meer dan 50 Lelystedelingen. Op 17 februari 2024 om 14:00 wordt de bundel feestelijk gepresenteerd in de bibliotheek van Lelystad. Elke dichter in de bundel krijgt een eigen exemplaar. De bundel zelf zal voor een sterk gereduceerd tarief te koop zijn. Alle opbrengsten gaan naar stichting MILA.
Na 17 februari is de bundel te krijgen op verschillende verkooppunten, waaronder de Bruna of Readshop Lelystad.
De openingszin is vrij naar Frits Tellegens gevleugelde uitspraak over de vermeende lelijkheid van Lelystad.
wisselend tot makkelijk
verlies van bloed
tot de volgende volle maan
zich niet goed voelen
zolang u vloeit
verboden toegang voor
water en geslachtsverkeer
zolang u vloeit
u mag bellen bij koorts
of bij meer bloed dan
een normale menstruatie
maar niet als u
zich slecht voelt
dat hoort bij het acute
ontbreken van een stuk
het incomplete gevoel
dat in uw achterhoofd huist
kan tussen twee tot acht
werkweken aanhouden
zolang u vloeit
sla veel maandverband in
het is verboden toegang
zolang u vloeit
op een zeker punt bloedt u
hartstochtelijker dan een rund
maar onthoud, u heeft een baarmoeder
als het goed is kent u waar dit op lijkt
het is beter, zoveel beter
dan wat het was geweest
in het scenario van veel te laat
u mag bellen bij koorts
zolang u vloeit
zolang u vloeit
december 2023
als geduldige pudding
zitten we in onze
kunststof klapstoeltjes
waar dan de contrabas
een inleiding verzorgt
over hoe je verhalen
vertellen kan met
gestructureerde herrie
de saxofoon pikt ons op
en voert ons mee
langs ijle hoogtes en
dierlijke laagtes
een hartritmestoornis
vertaalt zich naar de drums
bindend en kloppend
het zijn twintig minuten
in een stoffige zolder
van een ex-fabriek
langs de Waal
oktober 2023
ik voeg je
beplak je
zoek een
mooie poster
voor je
ik verf je
ik smeek je
maak het niet
groter dan het is
ik hoef geen glimps
van de andere kant
ik verdoezel je
vergeet je
tot er meer
van je verschijnt
oktober 2023
kijk om naar wie ik ben
naar wat ik kan
naar wat mij maakt
zoals jij
gun me lucht
gun me kansen
gun me ruimte in deze stad
om gewoon mezelf te zijn
met open blik
en open armen
trek je de wereld voor mij
een beetje meer gelijk
november 2023
Dit gedicht schreef ik voor de 14e uitreiking van de Ed Luza prijs. Deze wordt jaarlijks uitgereikt door stichting Gehandicapten Overleg Lelystad, een belangenorganisatie voor iedereen met een beperking in de gemeente. De winnaars hebben zich buitengewoon ingezet voor mensen met een beperking in de stad, bijvoorbeeld door hun bedrijf toegankelijker te maken.
geef kinderen een kans
om te bloeien
want niet iedereen wortelt
op gelijke grond
geef ruimte om te ontplooien
tot wat ze later zullen zijn
het begint allemaal op school
waar gelijkheid meer een ideaal is
dan een keiharde realiteit
gelukkig zijn er de kansvergroters
de onvervalste potentie ontplooiers
zij zien de beren op de weg
en dansen er samen omheen
ze sturen en schakelen
bemiddelen en betrekken
ze staan bij en halen in
want zij zien wat kan worden
wanneer je net wat meer kan geven
met een potje van de overheid
en een mooi gedegen plan
door hun handen bloeien kinderen
met de hoop dat alles kan
november 2023
Dit is geschreven als ode aan de leerkrachten die aan de slag zijn met de kansenaanpak primair onderwijs in de gemeente Amsterdam. Tijdens een kennisdelingbijeenkomst over deze aanpak op 28 november in de Openbare Bibliotheek Amsterdam heb ik dit gedicht voorgedragen.
geen wekker die mij
ooit nog deren zal
er bestaat geen tijd
tussen dit donzen
vierseizoenendekbed
en het cooltouch-elite
pocketveringmatras
er is alleen mijn
lichaam in een
warmkoude cocon
terwijl mijn bewustzijn
zich eindelijk op
vakantie waant
verloren tussen lagen
schuim, wol en veren
slijt ik al mijn niet
bestaande dagen
met gesloten ogen
ben ik vrij
mei 2023
voor het slapengaan
borstel ik de zorgen
geroutineerd uit mijn haar
ik geef ze mee aan de zwanen
zij fluisteren met de maan
de vrede op mijn hoofdkussen
is koelblauw en gestippeld
morgen komen de klitten
en alles dat het leven verstrikt
wanneer de ochtendzon
haar wrede net weer uitspant
ik neem wat de
nacht mij geven kan
oktober 2023
Naar Swans door Tetyana Yablonska (1966).
Gezien tijdens de ‘Kaleidoscope of (Hi)stories’ in museum De Fundatie in Zwolle.
softijs discodip met zand 