Categorie: gedichten

Op zoek naar een begin

YasminEen reactie plaatsen

elk einde bevat een begin

zelfs als onze handen zijn gevuld

met alle resten van de wensen

die we vandaag hebben gehad

ze waren leuk of mooi of nodig

eens gebruikt is hun nut verloren 

zoveel eindes die we eindeloos

gedachteloos weg blijven gooien

soms gaat dat zoals het hoort

maar vaker zien we het verdwalen

gedumpt op straat of in de struiken

of weggestuurd naar verre landen

waar het mag rotten of verbranden

miljoenen kilo’s afgedankte eindes 

waar niemand op zit te wachten

een onverteerde nieuwe aardlaag

die onze planeet langzaam verstikt

de kern van al dat weggegooide

verbergt een belofte van potentie

wat daar altijd al heeft gezeten

wachtend tot het mag gaan groeien

naar een veelbelovend verder bestaan

en wij hoeven alleen de cirkel te zien

in wat wij in onze handen overhouden

want elk einde bevat een begin

juli 2025

Geschreven voor het Circulair Festival Lelystad 2025

PI gedichten

YasminEen reactie plaatsen

Buitengedicht

er huist een wereld

aan de rand van de stad

ingeklemd tussen ruisende

populieren en suizende treinen

laten hoge muren niks los

onder twee gewelven

leven honderden mensen

maar naar buiten kijkt slechts

een hooggeplaatste roze koe

daarbinnen klinkt een ritme

als een ijzeren grip op elke dag

de zware deuren

steeds weer vallend in hun slot

tikkende klokken die 

tijd in ruimtes voorzien van interpunctie

tussen schuifelende voeten die

felgekleurde binnenplaatsen wegslijten

en honderden gedachten die

fluisterend terugkaatsen tegen koepels

een dagelijkse hartslag

die stilvalt voorbij de poort

alleen de koe vangt vluchtige blikken

daarbuiten blijft het stil

mei 2024

Binnengedicht

tussen de muren is de tijd

een bewust gegeven geworden 

waar meer dan genoeg van bestaat

de dagelijkse waanzin van buiten

krijgt geen vaste grip op binnen

in een kleine kamer worden 

tweewekelijks vele zinnen verzet

door hen die hun eindeloze tijd invullen

met een ochtend van elkaars creativiteit

gedachten worden gevangen met inkt

op stapels papier die zich uitvouwen tot

verhalen voor zichzelf, elkaar, de wereld

die eerlijk laten zien wat zij zien

hun woorden zijn verschillend

maar overstijgen elke muur

over een ding zeggen ze hetzelfde

dat iedereen ondanks alles

altijd een mens zal blijven

november 2024

Deze twee gedichten zijn tot stand gekomen tijdens de gastworkshops die ik gaf in de PI Lelystad. Het waren twee bijzondere workshops met bijzondere mensen die met veel talent hunzelf uiten via hun pen.

Deze gedichten zijn ook te vinden in de bundel ‘Als ik naar je kijk’, de tweede verzameling verhalen, gedichten en aforismen uit de PI Lelystad. Hij is te bestellen met een mailtje naar info@stichtingblocknotes.nl

Omzien naar een horizon

Yasmin1 reactie

vers komen aanwaaien

op een vlakte die zichzelf

gestaag aan het vullen is

met een nieuwe samenleving

die al veel te vertellen heeft

maar nog niet weet hoe

en jij, met een hoofd

dat nog te vullen is met

alle eigenheid die uit

verrassend oude bodem

omhoog komt sijpelen

in de vorm van al die

verhalen en objecten

opgepoetst door jouw aandacht

hun glans vertellend over

hoe echo’s van wat is geweest

nog altijd blijven klinken in

de dove wereld van vandaag

zelfs als alles nieuw lijkt

elke onvermoeide verzamelaar

stuit uiteindelijk zelf op tijd

als onverbiddelijke limiet

maar als je achteruit kijkt

ontvouwt daar zich een horizon

waarop alles gloort wat je wist

mei 2025

Willy van der Most, een sleutelfiguur en hoeder van Flevolandse geschiedenis,is op 28 mei met pensioen gegaan. Dit gedicht is geschreven als afscheidscadeau, maar omdat ze veel voor de stad heeft betekend is het ook zeer zeker een stadsgedicht.

Vieren en herdenken 2025

YasminEen reactie plaatsen

I

in een mensenleven kan er veel gebeuren

uit een machtig water waarin schepen zonken

en later bommenwerpers op uiteenspatten langs 

de prille contouren van een een nieuwe polder

die daarna ingetekend, ingepland en ingericht 

was en toen bewoond, alsof er niks gebeurd was

in een mensenleven kan je veel maken

de grenzen van het kunnen en denken

zijn haast eindeloos en ongebreideld dus

de wereld verandert met een vaart waardoor

gisteren fundamenteel verschilt van vandaag

de blik keert naar binnen en

we verliezen ons oog voor elkaar

in een mensenleven zul je veel vergeten

waar hard voor is gevochten slijt vanzelf

tot een vanzelfsprekendheid zonder glans

die steeds anders wordt ingevuld

door meningen en groeiende verschillen

dus herkennen we de kern nog

of is het ons compleet ontglipt

wat vrijheid voor iedereen is

II

er is weinig dat uit zichzelf

tachtig jaar lang blijft leven

met geluk haalt een mens het gemiddelde

door schade, schande en ook vreugde

is er aan het einde van de rit 

veel geleerd, maar ook weer vergeten

zoals wat het is om vrij te zijn

wat we makkelijk meer en meer

voor lief nemen omdat door tijd

vrijheid inslijt tot een 

alledaagsheid  die stilletjes verbergt 

wat mensen elkaar aan kunnen doen 

wanneer de een het van de ander wegneemt

gevolgd door zoveel strijd en leed

dat woorden nog steeds tekort schieten

in deze tijden kruipt het weer

steeds dichterbij ons bed

onze ogen kunnen niet meer dicht

voor wat de wereld onvrij maakt

en al zitten we in verdeeldheid

en begrijpen we elkaar nog niet

we mogen niet vergeten dat we

niet zonder dit vuur kunnen leven

en wat we daarvoor moeten doen

mei 2025

Nu nog een titel

YasminEen reactie plaatsen

wanneer ik eindelijk

dacht dat ik wist wat

ik eigenlijk wilde zeggen

kon ik de juiste woorden 

nergens meer vinden

de woorden waren bevroren

in de vulling van mijn pen

de afstand tussen mijn

hoofd en het papier had

nog nooit zo groot geleken

maar geen twijfel of ik 

het kon, ik moest alleen even

me zachtjes laten inspireren

dan formuleren, hergroeperen,

schrappen en weer aanvullen

tot de woorden smelten tot 

iets dat lijkt op een gedicht

dan sleep ik het naar buiten

op een voetstuk zal het staan

zodat iedereen ziet wat ik zag

hoe alles was, op dat moment

in het licht van die dag

april 2025

Lady

YasminEen reactie plaatsen

een zwarte bol in een nest

vanaf tien hoog boven

waar twee grote gele ogen

alles in haar koninkrijk lui

maar tevreden gadeslaan

er is hier immers niks waar

zij geen deel van uitmaakt

niet dat zij zich hoeft te roeren

pas als er bijvoorbeeld

nieuw bezoek staat en zij haar

periscopische staart uitvouwt voor

een nieuwelingeninspectie of

misschien als de hengel wild

heen en weer zwaait en natuurlijk

wanneer de zin in wat kriebels of

een knuffel zwaar toeslaat

en al helemaal stipt op tijd wanneer

het eten in haar bakje klatert

maar meestal is deze dame te vinden

op haar nest, tien hoog boven

waar je haar liedjes over liefde en

halfvolle chipszakken hoort spinnen

maart 2025

In memoriam van Lady, Rik en Lisa’s poes met een voorliefde voor hoge uitkijkpunten, vreemden en chips.

Een zwarte kat kijkt met gele ogen over de rand van een pluizige bruine mand boven op een krabpaaltoren. Onder de kat is de helft van het hoofd van de eigenaar te zien. Ze kijken dezelfde kant op

Nachtbloei

YasminEen reactie plaatsen

in de nacht bloeit mijn brein

duizenden bloesems vertakken zich

in dromen die vergeten worden

zodra het daglicht mijn ogen raakt

daarvoor ontvouwden zich werelden

grenzeloos in onbekende kleuren

in onmogelijke vormen die ik

daarvoor nooit eerder heb gezien

en daarna nooit meer zullen bestaan

ik droom een onplukbaar boeket

dat mijn nachtelijk brein ontvlamt

maar in een vaas direct verwelkt

want de ochtend is onverbiddelijk

januari 2025

Mensa sana

Yasmin1 reactie

ik veeg alle donkere hoeken

van mijn gedachten bezemschoon

dweil lange overpeinzingen weg

ventileer de muffe denkruimtes

hang mijn nachtmerries te luchten

was en droog mijn zorgen tot ze

kreukvrij en kastdroog zijn

en ik stop de sombere gevoelens

stilletjes weg in een kleine la

een grote schoonmaak in mijn brein

zet geen zoden aan de dijk

want de wereld blijft vol narigheid

en mijn zorgen even groot

maar het is zoveel fijner nadenken

met een vers opgeruimd hoofd

januari 2025

Kees

YasminEen reactie plaatsen

hij wist alles van de plek

die hij na een onmeetbare ramp

in de zeventig jaren daarna

zijn thuis was blijven noemen

als een schietwilg wortelde hij

en leerde zijn nieuwe bodem kennen

van verhalen over de voormalige zee

en het eiland dat daar was geweest

tot de schuren en boerderijen die

de nieuwe grond bezaaiden

zijn vondsten kon hij onnavolgbaar weven

tot vertellingen die zijn ogen deden stralen

schatten die hij bewaarde in het archief

zodat men het in het nu of veel later

Flevoland kan zien zoals hij het zag

december 2025

Een in memoriam gedicht voor Kees Bolle (1944-2024), bevlogen amateurhistoricus en vrijwilliger bij Het Flevolands Archief.

Zilver op Water

YasminEen reactie plaatsen

een hoop verlicht

we zoeken naar licht

in de diepte van december

wanneer de zon zo zuinig

over de stad schijnt dat iedereen

wakker wordt in het donker en

in het donker weer naar huis gaat

gecombineerd met een wereld die

ook dit jaar lichtelijk in de fik staat

hoop wordt dan een opgave

dus zoeken we naar licht

en als het licht op zich laat wachten

verspreiden we het gewoon zelf

naar stukken stad die erom vragen

zoals lang gepensioneerde etalages

en naar een bescheiden vijver die we

dan net zo laten schitteren als zijn naam

zodat iedereen kan zien, horen en voelen

dat we elke dag de lichtpuntjes vinden

in wat wij kunnen maken met elkaar

stapelgek

er staat een bonte stapel dieren

aan de rand van hun druilerige stad

de olifant observeert acuut dat

het diepst van de winter te duister is

en het schaap wil graag het daglicht

terug dat de wintertijd heeft gejat

de kip kakelt resoluut dat 

ze het hier niet bij kunnen laten

en de vos verzint daarop alvast

vier verschillende plannen

maar de kikker

de kikker droomt weg

de winter is voor haar

vreugdeloos en langzaam want

iedereen die ze kent graaft zich in

en wacht in de modder op die

eerste verlossende lentestralen

met haar nieuwe vrienden trekt ze

naar het hart van de druilstad waar

een vijver ligt die volgens zijn naam

zou moeten glimmen maar nu slechts

dofjes kabbelt onder een decembermaan

de olifant constateert tevreden dat ze

hier het beste kunnen gaan staan om

de verlichting aan de mens te brengen

dus houden ze elk hun stralende hoop vast

gestapeld als een buitengewone vuurtoren

tot de ergste duisternis voorbij is gegaan

december 2024

Deze gedichten horen bij Zilver op Water 2024. Het eerste is een algemeen gedicht over de ziel van het project en de tweede gaat over het kunstwerk ‘Bremen’, gemaakt door Malou Kamstra en haar jongerenatielier.