Ignis fatuus

kom met me dansen

in deze inktzwarte vijver

zomaar midden in mijn stad

in het holst van de winter

als het duister de warmte 

van de zon doet vergeten

want licht is altijd schaars

aan het einde van het jaar

en dan zie je mij schijnen

helemaal voor jou alleen

zachtjes wieg ik in de wind

als waarschuwing of belofte

kom wat dichterbij de kant en

laat je leiden naar mijn licht

wat je zocht wordt niet gevonden

maar ik help je dwalen naar waar

je zelf nooit had kunnen komen

ver voorbij de schone schijn

ik schrijf je naam in het water

en je zal nooit meer dezelfde zijn

december 2025

Ga mee met de dwaallichten die te zien zijn Zilver op Water. Dit jaar zijn de lichtkunstwerken tot 26 december te bewonderen in het water van het Zilverpark. Dit gedicht was onderdeel van een spectaculaire openingsshow.

Wat er in een bakfiets past

een steuntje in de rug

kan ook vanaf een bakfiets

gevuld met liefde, hulp en soep

op de trappers staan de helden 

met een groot hart voor de ander

we wonen in een wereld die 

groter wordt en sneller gaat

die te veel van iedereen vraagt 

we gaan zo snel dat onze medemens

heel makkelijk onzichtbaar raakt

en in onze blindheid vergeten we

daarom soms om stil te staan bij

wat van ons nou mensen maakt

en de mensen op de bakfiets hadden

dat vijf jaar geleden al begrepen

en ze besloten dat in deze stad

niemand ooit alleen hoeft te staan

dus bevechten zij een woud aan regels

staan ze open voor een goed gesprek

en soep lijmt geen gebroken harten maar

gedeelde warmte helpt een eind op weg

zo dichten zij stukje bij beetje

de gapende harteloze gaten die in

onze gehaaste wereld zijn ontstaan

zij weten wat ons mensen maakt

het zit in uitgestoken handen

en oog voor elkaar

december 2025

Het Straatpastoraat Lelystad bestaat 5 jaar en in die tijd hebben zij veel betekend voor de kwetsbare en ongeziene kant van Lelystad. Voor het jubileumgedicht heb ik me laten inspireren door de bakfiets waarmee ze de vele fietsbruggen van Lelystad trotseren om zo steun te kunnen bieden.

Stel:

wat als alles hier is

zoals het nooit is geweest

en ook nooit zal zijn

stel: hier is een strijd gestreden

tegen een zee waar meer in ligt dan

vele zandbanken en scheepswrakken

een toneel met helden en schurken

waar tijd vloeibaar is als soep

stel: dikke tentakels uit het diepe

woest spartelend tegen de vooruitgang

die Corné Lelie voor ogen had gezien

een zee laat zich niet zomaar temmen

maar Lelie is met meer, en sterker

en zo vormen zij de geschiedenis

tot hoe wij hem ongeveer kennen

stel: we hebben dit samen bedacht

omdat we op dezelfde dikke klei staan

die vaak als saaie leegte wordt gezien

maar dat weten jij en ik wel beter

in woorden en ideeën zit de kracht

om voor onze tijd verhalen te maken 

ons verleden bewaard voor een ver later

want alles wat hier is

is misschien wel nooit 

op deze wijze geweest

maar wil wel alles zeggen over

wie wij hier kunnen zijn

november 2025

Voor de presentatie van De Strijd Tegen de Zuiderzee, de vierde hiphopcomic van Lelystad. Het verhaal draait helemaal om Corné Lelie en zijn drooglegging. Gemaakt met Lelystadse jongeren, vereeuwigd in strip en rap. Luister hier naar het album op Spotify.

Het gaat om jou

het gaat niet

om wat ze draagt

om wat ze op heeft

om waar en wanneer ze is

om of ze iemands dochter, moeder

vrouw, vriendin of vaag bekende is

om of ze heilig is of een slet

om dat zij noodzaak heeft

om de nacht op te eisen

niet om

sleutels die ‘s nachts tussen haar vingers snijden

dat ze altijd laat weten of ze thuis is gekomen

dat ze niet weet wat ze dit keer fout heeft gedaan

hoe zij niet vanzelfsprekend overal kan bestaan

ondanks alle gegeven waarschuwingen en weerbaarheid

het zit in 

hoe hij op tv kan vertellen dat je iemand verkracht

en dat de tafelgasten dubbel liggen van het lachen

hoe hij daarna nog altijd op handen wordt gedragen

omdat het allemaal onschuldige kroegpraat is

of

hoe zij een dienstbaar idee hoort te zijn

haar ‘nee’ wordt een onverteerbaar gegeven

voor hij die steeds met ‘ja’ is grootgebracht

en nu boos in zijn eigen eenzaamheid zit

het gaat om 

iemands zoon, vader

man, vriend of vage bekende

die haar maken tot object of erger

en dan naast een zacht lachen 

niks anders te horen krijgen 

dan een zwijgende stilte

november 2025

een stationsnaambord dat aan groen hekwerk is vastgemaakt. op het bord staat 'Lelystad Fantasie'

Lelystad Fantasie

de wind waait door een skelet

dat voortvarend was neergezet voor

de velen die hier zouden komen wonen

maar nu staat ze slechts op de grens 

en is ze een schim van een station 

wachtend op wanneer ze nodig zal zijn

niemand heeft hier een trein gemist

of gemopperd over wéér vertraging

want geen trein die hier ooit stopt

langzaam maakt de tijd haar brozer

slechts spoken en straatkunstenaars

komen af en toe bij haar op bezoek

maar er zit meer in haar mars dan

verloren potentie en rottend beton

want ze zal een vertrekpunt worden

waarvanuit de stad kan gaan dromen

van alles wat er hier nog kan komen

op haar perrons is de toekomst te zien

en daar is alleen een bordje voor nodig

dus vanaf nu vertrekt de verbeelding

vanuit station Lelystad Fantasie

oktober 2025

De ‘vriendelijke vandalisten’ van De Dienst uit Tilburg hadden Lelystad Zuid voorzien van een bordje ‘Lelystad Fantasie’.

Het huis van Lelystad

een nieuw te bouwen huis 

voor de inwoners van een stad

die nog maar net is begonnen

gelegen in het midden van ruimte 

die onmeetbaar en oneindig is

er is geen traditie die hier past

hier móet het anders dan de rest

en wat schreeuwt er nu meer toekomst

dan een autonome wit-blauwe kolos

energiezuinig en zonder zijkanten

geleverd als kant-en-klaar bouwpakket

dat netjes kan worden neergelegd in

uitgedachte vierkanten en driehoeken

die rijmen met de ruimte om het huis

en het zal absoluut geen fort zijn

de drempels laten we op het oude land

hier valt de hemel dwars door het dak

met haar licht een enorme hal binnen

waar het groot zal voelen maar ook klein

zodat iedereen daar even welkom zal zijn

van de burgemeester tot de balieklant

of men nou passeert of nog even blijft

het is een onomstotelijk herkenbaar huis

voor een onomstotelijk eigenwijze stad

augustus 2025

De zielige stad

ze zeggen dat ik het niet heb

een karakter, met mijn korte leven 

want ik ben hier pas bijna zestig jaar

te nieuw, waardoor ik lelijk ben, en saai 

ik ben de zielige stad waar het altijd waait

beter kom je niet van mij vandaan want vooral  

van oudelanders krijg je dan afschuw en meelij

omdat niemand wil zien wat al mijn mensen

teweeg hebben gebracht in mijn verse klei

ik begon als droom en werd een lang project

waarin wijk na dreef na wijk werd neergezet

langs de lijnen van een ideaal werd ik steeds

verder ingekleurd met iedereen die hier kwam

sommigen bleven kort, anderen hun leven lang

elk van hen bepalend, hun stempels op mijn ziel

dus ik kan niet zeggen dat ik het niet heb

een karakter, met mijn korte leven

want uiteindelijk zijn het niet de jaren

die iets zeggen over wie ik ben en zal zijn

mei 2025

Ook te vinden in de bundel ‘Een mens, een tijd, een plaats’, de stadsdichtersbundel die bij de speciale stadsdichtersdag van 2025 hoort!

Op zoek naar een begin

elk einde bevat een begin

zelfs als onze handen zijn gevuld

met alle resten van de wensen

die we vandaag hebben gehad

ze waren leuk of mooi of nodig

eens gebruikt is hun nut verloren 

zoveel eindes die we eindeloos

gedachteloos weg blijven gooien

soms gaat dat zoals het hoort

maar vaker zien we het verdwalen

gedumpt op straat of in de struiken

of weggestuurd naar verre landen

waar het mag rotten of verbranden

miljoenen kilo’s afgedankte eindes 

waar niemand op zit te wachten

een onverteerde nieuwe aardlaag

die onze planeet langzaam verstikt

de kern van al dat weggegooide

verbergt een belofte van potentie

wat daar altijd al heeft gezeten

wachtend tot het mag gaan groeien

naar een veelbelovend verder bestaan

en wij hoeven alleen de cirkel te zien

in wat wij in onze handen overhouden

want elk einde bevat een begin

juli 2025

Geschreven voor het Circulair Festival Lelystad 2025

PI gedichten

Buitengedicht

er huist een wereld

aan de rand van de stad

ingeklemd tussen ruisende

populieren en suizende treinen

laten hoge muren niks los

onder twee gewelven

leven honderden mensen

maar naar buiten kijkt slechts

een hooggeplaatste roze koe

daarbinnen klinkt een ritme

als een ijzeren grip op elke dag

de zware deuren

steeds weer vallend in hun slot

tikkende klokken die 

tijd in ruimtes voorzien van interpunctie

tussen schuifelende voeten die

felgekleurde binnenplaatsen wegslijten

en honderden gedachten die

fluisterend terugkaatsen tegen koepels

een dagelijkse hartslag

die stilvalt voorbij de poort

alleen de koe vangt vluchtige blikken

daarbuiten blijft het stil

mei 2024

Binnengedicht

tussen de muren is de tijd

een bewust gegeven geworden 

waar meer dan genoeg van bestaat

de dagelijkse waanzin van buiten

krijgt geen vaste grip op binnen

in een kleine kamer worden 

tweewekelijks vele zinnen verzet

door hen die hun eindeloze tijd invullen

met een ochtend van elkaars creativiteit

gedachten worden gevangen met inkt

op stapels papier die zich uitvouwen tot

verhalen voor zichzelf, elkaar, de wereld

die eerlijk laten zien wat zij zien

hun woorden zijn verschillend

maar overstijgen elke muur

over een ding zeggen ze hetzelfde

dat iedereen ondanks alles

altijd een mens zal blijven

november 2024

Deze twee gedichten zijn tot stand gekomen tijdens de gastworkshops die ik gaf in de PI Lelystad. Het waren twee bijzondere workshops met bijzondere mensen die met veel talent hunzelf uiten via hun pen.

Deze gedichten zijn ook te vinden in de bundel ‘Als ik naar je kijk’, de tweede verzameling verhalen, gedichten en aforismen uit de PI Lelystad. Hij is te bestellen met een mailtje naar info@stichtingblocknotes.nl

Omzien naar een horizon

vers komen aanwaaien

op een vlakte die zichzelf

gestaag aan het vullen is

met een nieuwe samenleving

die al veel te vertellen heeft

maar nog niet weet hoe

en jij, met een hoofd

dat nog te vullen is met

alle eigenheid die uit

verrassend oude bodem

omhoog komt sijpelen

in de vorm van al die

verhalen en objecten

opgepoetst door jouw aandacht

hun glans vertellend over

hoe echo’s van wat is geweest

nog altijd blijven klinken in

de dove wereld van vandaag

zelfs als alles nieuw lijkt

elke onvermoeide verzamelaar

stuit uiteindelijk zelf op tijd

als onverbiddelijke limiet

maar als je achteruit kijkt

ontvouwt daar zich een horizon

waarop alles gloort wat je wist

mei 2025

Willy van der Most, een sleutelfiguur en hoeder van Flevolandse geschiedenis,is op 28 mei met pensioen gegaan. Dit gedicht is geschreven als afscheidscadeau, maar omdat ze veel voor de stad heeft betekend is het ook zeer zeker een stadsgedicht.